melaka dan cebis-cebisnya.

kenapa bila kita nak luahkan apa yang kita rasa, semua tu macam tersangkut kat tekak? in the end, kita jadi malas nak cakap. lantak.

lepas tu, rasa lagi benda yang sama. bila nak cakap, semua perkataan-perkataan yang dah disusun jadi caca merba. haih. sudahnya, mesej yang cuba untuk disampaikan jadi bercelaru. si penerima jadi bengang. si penghantar jugak yang frust..

pelajaran paling 'perit' aku belajar. kalau tak tau apa nak cakap, duduk je diam-diam. letak handphone tu jauh-jauh.

sebab bila nak jernihkan balik situasi yang mula keruh, seksanya tuhan saja yang tau.

he never fails to surprise me. macam kuda liar. kau tak boleh nak ikat dan kepung dia. kena biar je dia lepas bebas. kalau dia nak, dia pasti datang.